Το χθες, το σήμερα, τα σημάδια του χρόνου και ένα νοερό ταξίδι στο λυρισμό του Σικελιανού.
Το Χθες
Ο Άγγελος Σικελιανός, ένας δανδής με αυστηρές συντηρητικές αρχές και αυξημένες ανησυχίες για τον πολιτισμό, αφού εγκατέλειψε την Αθήνα που βρέθηκε για να σπουδάσει στη Νομική σχολή, ταξίδεψε ως την Ρώμη και το Παρίσι προκειμένου να ανιχνεύσει τα πολιτισμικά κεκτημένα της ευρωπαϊκής διανόησης και να συναναστραφεί με τις μεγαλύτερες προσωπικότητες των γραμμάτων και της avant garde κουλτούρας της εποχής. Στο Παρίσι γνωρίστηκε με την Εύα Πάλμερ κόρη και εγγονή βαθύπλουτων Αμερικάνων αστών, η οποία διακρινόταν για την πλούσια μουσική της καλλιέργεια και τη γνώση της αρχαίας ελληνικής παράδοσης και γλώσσας. Έτσι, έρχονται μαζί στην Ελλάδα και συνεχίζουν τον κοινό τους βίο.
Το 1908 σε μια εκδρομή στην περιοχή της Κορινθίας, μαγεύονται από την φυσική ομορφιά του πευκοδάσους και της θάλασσας της Συκίας και κατόπιν επιθυμίας του Σικελιανού, η Εύα αγοράζει εκεί μια μεγάλη έκταση, πάνω στη θάλασσα.
Το 1912 ξεκινάει η κατασκευή ενός κτιρίου, το οποίο δεν ακολουθεί συγκεκριμένο αρχιτεκτονικό ρεύμα, αλλά συνδυάζει στοιχεία διαφορετικών αρχιτεκτονικών νοοτροπιών. Συγκεκριμένα, οι κίονες αναφέρονται στην αρχαιοελληνική αρχιτεκτονική, τα παράθυρα και τα ανοίγματα είναι στοιχεία της βυζαντινής κουλτούρας, ενώ τα μπαλκόνια αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα της ενετικής νοοτροπίας. Η κατασκευή του οικήματος ολοκληρώθηκε το 1916.
.
.
Στη βίλα αυτή το ζεύγος Άγγελος και Εύα έζησαν μεγάλο μέρος της ζωής τους, ως το 1930. Εκεί μεγάλωσε και ο γιός τους ο Γλαύκος, εκεί φιλοξένησαν μερικές από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του ελληνικού πνεύματος των αρχών του 20ου αιώνα, όπως τον Παλαμά, τον Καζαντζάκη, τον Μητρόπουλο, τον Καρυωτάκη. Εκεί συνέλαβαν και την ιδέα των Δελφικών εορτών, τις οποίες και διοργάνωσαν το 1927 και το 1929 στους Δελφούς. Το 1930 και λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε το ζεύγος, το οίκημα βγήκε στον πλειστηριασμό και τελικά πέρασε στην ιδιοκτησία του καθηγητή της Οικονομικής Σχολής Αθηνών, γαμπρό του Ι. Μεταξά.
.
Κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, η βίλα αποτέλεσε αρχηγείο των Ιταλών και μετέπειτα των Γερμανών κατακτητών, ενώ στον εμφύλιο, άντρο των ανταρτών. Μετά τον πόλεμο ο Μαντζούφας την πουλάει σε ντόπιους και στα τέλη της δεκαετίας του 50, ο Σπύρος Τυπάλδος, ο οποίος αναγνωρίζοντας τόσο την πολιτιστική, όσο και την τουριστική της αξία, αναδεικνύει τη βίλα και το πανέμορφο περιβάλλον γύρω από αυτήν. Στην πορεία τα αδέλφια Σπύρος και Χαράλαμπος Τυπάλδος, ιδιοκτήτες της ξακουστής Ατμοπλοΐας Αιγαίου, δημιούργησαν εκεί την πρώτη ουσιαστικά οργανωμένη τουριστική επιχείρηση στην Ελλάδα. Το 1986 μετά από απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού, Μελίνας Μερκούρη, η βίλα χαρακτηρίζεται «έργο τέχνης και ιστορικό διατηρητέο μνημείο».
.
.
Το Σήμερα
Κατά την διαμονή μου στο Sikyon Coast Hotel, μέρος του οποίου αποτελεί και η βίλα του Άγγελου Σικελιανού και της Εύα Πάλμερ, δεν θα μπορούσα να μη ζήσω μία βραδιά στη βεράντα, όπου ο Καζαντζάκης, ο Καρυωτάκης, ο Παλαμάς και πολλές ακόμη σημαντικές προσωπικότητες απολάμβαναν τη φιλοξενία του Σικελιανού. Εκεί, στην ίδια καταπράσινη αυλή, με την αύρα του παρελθόντος παρούσα, κάθε βράδυ, στήνεται ένα σκηνικό μαγικό φέρνοντας αυθεντικές συνταγές από την Ιταλία. Στο εστιατόριο Angelo, με τα γαλβανιζέ φερ φορζέ τραπεζοκαθίσματά του που δένουν αρμονικά με τα στοιχεία της ιστορίας, με τα καταπράσινα φυτά που ξεπροβάλουν από τα περιμετρικά παρτέρια, τα ψιλόλιγνα κυπαρίσσια και τις ιταλικές μελωδίες που ακούγονται χαμηλά να παίζουν, μπροστά στην επιβλητική ομορφιά αυτού του ιστορικού κτιρίου, οι εικόνες αρχίζουν να γίνονται συναισθήματα και η ενέργεια αυτού του τόπου σε παρασύρει να «ζήσεις» στο παρελθόν του. Και κάπως έτσι, είχα χαθεί στο χρόνο…
.
.
Το ταξίδι μου διέκοψε ο σερβιτόρος, φέρνοντάς μου το menu. O chef Πάρις Αξιώτης, δουλεύει με πολύ καλή τεχνική και φαντασία πάνω σε κάποιες κλασικές ιδέες της γειτόνισσας χώρας, κι έτσι τα πιάτα του έχουν από τη μία γευστική κομψότητα και από την άλλη ένα διαχρονικό ύφος που ταιριάζει απόλυτα στην ταυτότητα του χώρου. Όλα τα πιάτα, από το πουγκί βοδινού με τόνο tartare και σάλτσα αντζούγιας, το ριζότο carnarofi με κολοκύθα, παρμεζάνα σε υφές και chips ζαμπόν speck, τα orecciette με μελάνι σουπιάς, γαρίδες σε κρούστα, χτένια και λεμονάτη σάλτσα μυρωδικών, μέχρι και η ευφάνταστη lemon tart, ήταν μια αυθεντική γαστρονομική εμπειρία.
.
.
Όλη η βραδιά ήταν μια ανασύνθεση ενός ρομαντικού ψηφιδωτού, νοσταλγίας, γεύσης, εμπειρίας, απόλαυσης. Ήταν και πολλά άλλα, που θα περιγράψω με μία λέξη… ήταν η αύρα του Σικελιανού! Η ποίησή του και το θέατρο, ο πεζός λόγος και η πράξη του, η φύση και ο έρωτας, το θείο και τ’ ανθρώπινα, το έπος και ο λυρισμός, η ουτοπία και η πραγματικότητα. Όλα εκείνο το βράδυ συμπλέκονταν στον Σικελιανό και το ένα έβγαζε αβίαστα στο άλλο, χωρίς πουθενά να διακρίνονται οι ραφές. Σαν από την κύρια είσοδο, ο Σικελιανός να εμφανιζόταν ολόκληρος και ενιαίος μπροστά μου.
.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω το Sikyon Coast Hotel για την καταπληκτική φιλοξενεία και την ευκαιρία που μου έδωσε να ζήσω σε μια private βραδιά αυτή την μοναδική εμπειρία. Επίσης και την Λένα Χαριζόπουλος για την πρόσκληση που μου έκανε να επισκεφθώ το συγκεκριμένο ξενοδοχείο.
Outfit
Dress: Philosophy Shoes: Envie Shoes Accessories: Zara
