Ειδυλλιακές μέρες και νύχτες στην αγκαλιά του Αιγαίου.
Θυμάμαι νοσταλγικά τα καλοκαίρια των εφηβικών μου χρόνων, στο σπίτι που παραθερίζαμε στη θάλασσα, να μαζευόμαστε τα βράδια όλη η παρέα στην παραλία και γύρω από μια φωτιά να τραγουδάμε. Και ένα από τα τραγούδια της τότε εποχής που με ενθουσιασμό και με τη συνοδεία μιας κιθάρας σιγοψιθυρίζαμε, ήταν η κρουαζιέρα του Βαγγέλη Γερμανού. Και κάπου ανάμεσα στο «κρουαζιέρα θα σε πάω γιατί σε νοιάζομαι και σε αγαπάω», η σκέψη έτρεχε σε έρωτες που επιθυμούσαμε να ζήσουμε σε «Μύκονο και Σαντορίνη σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι».
Τα χρόνια πέρασαν, οι έρωτες ήρθαν, Μύκονο και Σαντορίνη πήγα, αλλά ποτέ δεν επιδίωξα να πάω κρουαζιέρα. Μέχρι εκείνο το πρωινό που χτύπησε το τηλέφωνο μου και ήρθε η πρόσκληση από την Celestyal Cruises.
Στην αρχή δίστασα… κρουαζιέρα στο Αιγαίο; Μήπως είναι για άλλες ηλικίες; Αλλά, γιατί όχι; Μετά σκέφτηκα… μήπως τελικά ήρθε και η ώρα ένα εφηβικό όνειρο να γίνει πραγματικότητα; Και κάπως έτσι, δέχτηκα την πρόσκληση!
Κλείνοντας σχεδόν δύο εβδομάδες που έχω επιστρέψει και ενώ το μυαλό μου σαλπάρει ακόμα από λιμάνι σε λιμάνι, αναπολώ όσα έζησα σκεπτόμενη, ότι ήταν από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες της ζωής μου! Μια συγκλονιστική εβδομάδα, γεμάτη φως, Ελλάδα, το μπλε του Αιγαίου και τις ομορφιές αυτής της απίστευτης χώρας, που έχουμε την ευτυχία να ζούμε! Γνώρισα μέρη που δεν είχα επισκεφθεί, αλλά επέστρεψα και σε τόπους που είχα αγαπήσει και είχα πολλές αναμνήσεις.
ΕΝ ΠΛΩ
Τετάρτη πρωί και 10 η ώρα το ταξί με περίμενε κάτω από το σπίτι. Φορώντας ένα λευκό μακρύ φόρεμα με το καπέλο στο χέρι και μια βαλίτσα γεμάτη ενθουσιασμό, ξεκίνησα για το λιμάνι του Λαυρίου. Πλησιάζοντας αντίκρυσα το Celestyal Crystal, το πλοίο που για την εβδομάδα που θα ακολουθούσε θα γινόταν το νέο μου σπίτι. Τα πρώτα χαμόγελα άρχισαν να διαγράφονται στο πρόσωπο μου και αφού περάσαμε τον έλεγχο και μπήκαμε στο πλοίο, το πλήρωμα μας καλωσόρισε και μας οδήγησε στις καμπίνες μας.
Καμπίνες άνετες, ευρύχωρες που δεν έχουν και πολλά να ζηλέψουν από τα δωμάτια ενός πεντάστερου ξενοδοχείου. Στάθηκα στο μεγάλο παράθυρο, αφέθηκα στη θέα της θάλασσας, πήρα μια βαθιά ανάσα ικανοποίησης και ξαφνικά ένιωσα μια μεγάλη ανυπομονησία ν’ αρχίσει αυτό το ταξίδι.
Εφόσον τακτοποιηθήκαμε στις καμπίνες μας και παρακολουθήσαμε το γυμνάσιο εγκατάλειψης πλοίου (για παν ενδεχόμενο), η ώρα αναχώρησης πλησίαζε. Ήταν ήδη μεσημέρι και έτσι οδηγηθήκαμε σε ένα από τα ala carte εστιατόρια του πλοίου. Εκεί μας περίμενε η πρώτη έκπληξη. Ο χώρος μοντέρνος, ευχάριστος, να αποπνέει μια κομψή, ανεπιτείδευτη πολυτέλεια, με όμορφα στρωμένα τραπέζια και περιμετρικά μεγάλες τζαμαρίες, που κάθε μέρα μας πρόσφεραν και άλλη οπτική. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι με όμορφη θέα, για να απολαύσουμε το φαγητό μας και τον απόπλου του πλοίου. Το μενού περιελάμβανε 5 ορεκτικά, 3 κυρίως και 2 επιδόρπια, που μπορούσες να επιλέξεις ό,τι και όσο ήθελες. Γευστικά οι επιρροές ήταν διεθνείς με πολλές όμως προσθήκες από την ελληνική κουζίνα. Επίσης, το μενού καθημερινά ήταν διαφορετικό και ενίοτε επηρεαζόταν από τους προορισμούς. Το πλοίο, εκτός από τα ala carte εστιατόρια, διέθετε και εστιατόρια με μπουφέ, σε πιο χαλαρό ύφος και με περισσότερες επιλογές.
Ολοκληρώνοντας το γεύμα μας, σειρά είχε να ανακαλύψουμε το πλοίο. Το Celestyal Crystal είναι ένα από τα τρία πλοία που διαθέτει η εταιρία, τα οποία είναι μεσαίου μεγέθους, γεγονός που τα κάνει να φιλοξενούν λιγότερο κόσμο, με αποτέλεσμα οι επισκέπτες να απολαμβάνουν μια πιο ζεστή και οικεία ατμόσφαιρα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια, ότι υστερεί σε παροχές και ανέσεις από ένα μεγαλύτερο πλοίο.
Κρουαζιέρα λοιπόν, και η βόλτα μας ξεκίνησε από το κατάστρωμα 9 που είναι ο χώρος της πισίνας και του pool bar. Το απαλό αεράκι της ανοιχτής θάλασσας ήταν η ιδανική τοποθεσία για να ενισχύσω το μαύρισμα μου σε συνδυασμό φυσικά, με ένα εξωτικό cocktail και δροσερές βουτιές στην πισίνα.
Στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε στο κατάστρωμα 5, στο lounge bar Thalassa, που βρίσκεται στην πρύμνη του πλοίου για να απολαύσουμε έναν καφέ, χαζεύοντας τους γλάρους που μας ακολουθούσαν, αλλά και την διαδρομή μας προς την κοσμική Μύκονο.
Κατά την επιστροφή στην καμπίνα μας ανακαλύψαμε τα διάφορα καλαίσθητα μπαρ και σαλόνια που υπήρχαν εντός του πλοίου, όπου μπορεί ο καθένας να επιλέξει την ατμόσφαιρα που ταιριάζει καλύτερα στη διάθεσή του. Περάσαμε από το πλήρως εξοπλισμένο γυμναστήριο, όπου δίνεται η δυνατότητα να συνεχίσει κανείς το πρόγραμμα γυμναστικής του κατά τη διάρκεια των διακοπών. Στη συνέχεια κλείσαμε ένα ραντεβού για μασάζ στο κέντρο spa και αισθητικής, ενώ δεν παραλείψαμε να επισκεφθούμε τα καταστήματα αφορολόγητων προϊόντων.
ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΙ
Μύκονος
Πρώτο λιμάνι της Κρουαζιέρας μας το νησί των ανέμων. Τη Μύκονο, όσες φορές και να την επισκεφθώ, πάντα θέλω να επιστρέφω. Στις 6 περίπου το απόγευμα, το πλοίο έδεσε στο λιμάνι και από εκεί πούλμαν της Celestyal μας μετέφεραν στη χώρα της Μυκόνου. Αμέσως οδηγηθήκαμε στα γραφικά σοκάκια, απολαμβάνοντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με τις αναρριχώμενες μπουκαμβίλιες να κοσμούν σκάλες και μπαλκόνια. Στάση στην γραφική εκκλησία Παναγία Παραπορτιανή και από εκεί κατευθυνση προς την Μικρή Βενετία για cocktail, απολαμβάνοντας ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της χώρας. Η συνέχεια είχε δείπνο σε αγαπημένο εστιατόριο που επισκέπτομαι κάθε φορά που βρίσκομαι στη Μύκονο και η βραδιά έκλεισε φυσικά με βόλτα στα Ματογιάννια, τα γεμάτα ένταση και παλμό και ποτό στα γνωστά bar της περιοχής.
Μήλος
Και ενώ λίγο πριν τις 2 το βράδυ είχα επιστρέψει στην καμπίνα μου, κουρασμένη μεν, αλλά γεμάτη από την ισχυρή δόση Μυκόνου by night που πήρα, το επόμενο πρωί, ανοίγοντας τις κουρτίνες μου αντίκρυσα το λιμάνι Αδάμαντα της Μήλου. Το πλοίο εκεί δεν δένει στο λιμάνι, οπότε η μεταφορά μας προς τα έξω έγινε με τις διασωστικές λέμβους του πλοίου. Το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει μας περίμενε στο λιμάνι και μέσω μιας σύντομης διαδρομής οδηγηθήκαμε στο μαγικό Σαρακίνικο, τη διάσημη παραλία με το σεληνιακό τοπίο. Ένα μοναδικό σκηνικό από λευκούς, λείους βράχους, με μια αντίθεση λευκού-μπλε που κόβει την ανάσα! Ό,τι πιο άγριο και ατίθασο μπορεί να φανταστεί κανείς σε παραλιακό τοπίο. Πρώτη φορά βρισκόμουν εκεί και αυτό το ατμοσφαιρικό, μυστηριώδες, σχεδόν απόκοσμο σκηνικό με είχε συνεπάρει. Εφόσον το εξερευνήσαμε από άκρη σε άκρη, ζώντας μια εμπειρία κυριολεκτικά εξωπραγματική και έχοντας την αίσθηση ότι περπατάμε στο φεγγάρι, σειρά είχε το ρομαντικό ψαροχώρι της Μήλου, το Κλίμα. Πρωταγωνιστεί σε κάθε ταξιδιωτικό αφιέρωμα και επισκέπτες από όλο τον κόσμο έρχονται να δουν από κοντά τα Σύρματα. Τα Σύρματα είναι τα χαρακτηριστικά διώροφα σπίτια των ψαράδων, όπου αποθήκευαν στο κάτω μέρος του σπιτιού τις βάρκες για να τις προστατεύουν από την κακοκαιρία. Ο συγκεκριμένος οικισμός ξεχωρίζει για τα γραφικά σπίτια με τις χρωματιστές πόρτες και φυσικά δεν παραλείψαμε να περπατήσουμε στο θαλασσινό μονοπάτι τους. Και ενώ στα αρχικά σχέδια ήταν να συνεχίσουμε σε άλλη παραλία για μπάνιο, δε μπόρεσα να αντισταθώ σε αυτό το σκηνικό. Έστρωσα πετσέτα επάνω σε μία ξύλινη εξέδρα που χρησιμοποιούν για να δένουν τις βάρκες και απόλαυσα ένα από τα καλύτερα μπάνια της ζωής μου. Και επειδή για μένα ένα μπάνιο πρέπει να τελειώνει με ούζο και ψαρομεζέδες ένα γραφικό ταβερνάκι, κάτω από τα αλμυρίκια ήταν το κατάλληλο μέρος για να χαλαρώσουμε πριν αποχαιρετήσουμε την πανέμορφη Μήλο.
Κρήτη
Το επόμενο πρωινό μας βρήκε στην Κρήτη και συγκεκριμένα στον Άγιο Νικόλαο. Εδώ θέλω να πω πως κατά την διάρκεια της κρουαζιέρας υπάρχουν διάφορες εκδρομές για τον κάθε προορισμό, εκ των οποίων μία περιλαμβάνεται στην αρχική τιμή. Έτσι, η μέρα μας ξεκίνησε με εκδρομή στην Ελούντα, το πανέμορφο θέρετρο με τα γνωστά ξενοδοχεία και τα γαλαζοπράσινα νερά της περιοχής. Μέσω μιας σύντομης διαδρομής, οδηγηθήκαμε στον οικισμό Πλάκα, ένα παραδοσιακό ψαροχώρι, με πεντακάθαρες βοτσαλωτές παραλίες, το οποίο βρίσκεται απέναντι από την Σπιναλόγκα. Ήταν το κατάλληλο σημείο για έναν πρωινό καφέ με θέα το νησιώτικο φρούριο της Σπιναλόγκας, το νησί των λεπρών ως το 1957, που είχαμε δει και στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά το “Το Νησί”. Στη συνέχεια φύγαμε από την Ελούντα για την υπέροχη Κριτσά. Ένα παραδοσιακό κρητικό χωριό, που είχαμε τη δυνατότητα να περιπλανηθούμε στα πετρόχτιστα σοκάκια, να γνωρίσουμε κρητικά προϊόντα στα διάφορα μαγαζιά, να δοκιμάσουμε κρητικές γεύσεις, να πιούμε τις ρακιές μας και γενικά να ζήσουμε την εμπειρία της κρητικής φιλοξενίας. Στη συνέχεια επιστρέψαμε στον γραφικό Άγιο Νικόλαο για να δούμε το διάσημο σημείο της πόλης με τη μικρή λίμνη στο κέντρο της, που βρίσκεται στους πρόποδες ενός γκρεμού, τη γνωστή ως «Βουλισμένη». Η μέρα μας συνεχίστηκε με δροσερές βουτιές στην κοσμική παραλία Κιτροπλατεία, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από το κέντρο της πόλης και είναι γνωστή για τα beach bar και τις ψαροταβέρνες της.
Πάτμος
Ένα από τα πράγματα που βιώνα με μια πρωτόγνωρη διαφορετικότητα, κατά τη διάρκεια της κρουαζιέρας και συχνά θα νοσταλγώ είναι τα πρωινά που ξύπναγα και έτρεχα να ανοίξω τις κουρτίνες… κάθε μέρα και άλλη θέα! Αυτό είναι κάτι μοναδικό! Έτσι και εκείνο το πρωί τραβώντας τις κουρτίνες και έχοντας δέσει λιμάνι το καράβι, το βλέμμα μου χάθηκε στην κορυφογραμμή αναζητώντας τη χώρα της Πάτμου. Και ήταν εκεί αγέρωχη, αρχοντική με το κάστρο και τη μονή του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στην κορυφή, προσκαλώντας μας να ζήσουμε την Βυζαντινή ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με την ιταλική φινέτσα της. Μπήκαμε γρήγορα στο αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει και ανηφορίσαμε για την «Βασίλισσα» των κυκλαδικών οικισμών. Και επειδή ήταν αρκετά πρωί και όλα γύρω ήταν ήρεμα, επικρατούσε μια απόκοσμη, μυστικιστική ησυχία που την έκανε πραγματικά εντυπωσιακή. Διασχίζοντας ήδη τα πρώτα μέτρα από τον λαβύρινθο με τα σοκάκια, τις αψιδωτές στοές και τα κατάλευκα, καλοδιατηρημένα σπίτια της, συνειδητοποιούσα πόσο ξεχωριστή είναι από οτιδήποτε άλλο είχα συνηθίσει ως οικισμό στο Αιγαίο. Γυρνούσα από σοκάκι σε σοκάκι και ήταν τόσο αποκαλυπτικά όμορφη και ατμοσφαιρική, με μια ιδιαίτερη αισθητική που δεν χόρταινα να θαυμάζω. Και μετά από όλη αυτή την συγκλονιστική περιήγηση, η παραλία Λιβάδι του Γερανού ήταν ο επόμενος σταθμός. Διάσημος προορισμός, με βότσαλα, γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά, από τις πιο ήσυχες παραλίες του νησιού, που αν και δε διαθέτει ξαπλώστρες, τα αλμυρίκια μας αποζημίωσαν προσφέροντας μας όμορφη σκιά. Μετά το μπάνιο σειρά είχε η παραλία Κάμπος, πιο οργανωμένη και πολυσύχναστη, όπου σε ένα ταβερνάκι επάνω στην άμμο και κάτω από τα αλμυρίκια, με συνοδεία ούζου και θαλασσινών μεζέδων, τσουγκρίζοντας ποτήρια, έδωσα την υπόσχεση ότι στην Πάτμο θα επιστρέψω…
.
Ρόδος
Παγκοσμίως αναγνωρίσιμη. Κοσμοπολίτικη και παραδοσιακή. Διαχρονική και σύγχρονη. Φαντασμαγορική και απλή. Η Ρόδος απλά με συνεπήρε! Η άφιξή μας στο λιμάνι, με βρήκε ξύπνια και έτοιμη για την πρωινή μας εκδρομή. Με το που δέσαμε, αποβιβαστήκαμε στο πούλμαν με προορισμό τη Λίνδο. Η αρχαία ακρόπολη της Λίνδου, ένα από τα πιο δημοφιλή προσκυνήματα της αρχαιότητας, περιστοιχισμένη από τα τείχη των Ιπποτών, στέκεται στα 116 μ. πάνω από τη θάλασσα. Στους πρόποδες του εντυπωσιακού βράχου, πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλης, φωλιάζει ο παραδοσιακός οικισμός της Λίνδου, που αποτελεί έναν ξεχωριστό προορισμό, στο νησί της Ρόδου. Λευκά κυβόσχημα σπιτάκια, που περιβάλλονται από το απόλυτο γαλάζιο του Αιγαίου στέκονται περήφανα πάνω στο βράχο, προσδίδοντας σε αυτόν τον διατηρητέο οικισμό μια απαράμιλλη γοητεία. Ενώ αρχικά στο πρόγραμμά μας ήταν να ανεβούμε για ξενάγηση στην Ακρόπολη, λόγω της έντονης ζέστης αποφασίσαμε μέσα από τα γραφικά σοκάκια να κατεβούμε στην παραλία για να απολαύσουμε ένα μπάνιο, στα σμαραγδένια νερά αυτού του κόλπου. Απόφαση που δεν την μετάνιωσα, καθώς η διαδρομή μέχρι την παραλία με τα λιθόστρωτα δρομάκια, τη μοναδική θέα, τα γαϊδουράκια που πηγαινοέρχονταν ως το μοναδικό είδος ταξί της περιοχής και τέλος η βουτιά στα γαλήνια τυρκουάζ νερά της Λίνδου, ήταν το καλύτερο ξεκίνημα της ημέρας!
Στην συνέχεια επιστρέψαμε στην πόλη της Ρόδου για ξενάγηση στην παλιά πόλη. Ο καλύτερα διατηρημένος μεσαιωνικός οικισμός στον κόσμο, όπου έχει ενταχθεί στον κατάλογο των πόλεων της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Προστατευμένη μέσα στο επιβλητικό τείχος της, η Παλιά Πόλη της Ρόδου είναι το «οικόσημο» του νησιού. Στην Παλιά Πόλη κάθε πέτρα διηγείται μια ιστορία φτάνοντας σε βάθος 2.400 ετών. Αρχαία αγάλματα, μαρμάρινα οικόσημα, κρήνες, η Οδός των Ιπποτών και το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, τζαμιά και χαμάμ, ο πύργος του Ρολογιού με την απίστευτη θέα είναι η κληρονομιά που άφησαν οι πολιτισμοί που πέρασαν. Ο πιο διάσημος δρόμος της Παλιάς Πόλης της Ρόδου είναι η οδός των Ιπποτών, αποκατεστημένη στη μορφή που είχε κατά τον Μεσαίωνα. Εκεί βρίσκονται τα καταλύματα των εθνικών ομάδων που συγκροτούσαν το τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών. Στο ψηλότερο σημείο του δρόμου δεσπόζει το επιβλητικό Καστέλο, το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, με τους τεράστιους πύργους του, που είναι ένα θαυμάσιο μουσείο και από τα σημαντικότερα αξιοθέατα του νησιού. Σε όλη τη διάρκεια της ξενάγησης προσπάθησα να ρουφήξω όσο πιο πολλά μπορούσα και ενώ τελείωσε και ο χρόνος ήταν ελεύθερος δεν ήθελα να φύγω από την παλιά πόλη. Η πλούσια ιστορία ήταν διάχυτη σε κάθε γωνιά, σε κάθε δρομάκι και έβλεπες παντού κάθε κατακτητής που πέρασε να έχει αφήσει έντονο το στίγμα του. Η ατμόσφαιρα μοναδική, οι δρόμοι με τα τουριστικά μαγαζιά, τα καφέ και τα εστιατόρια, κάθε γωνιά και ένα βγαλμένο από ταινία σκηνικό. Και αφού γευματίσαμε κάπου εκεί, πήραμε το δρόμο για το Μανδράκι, τη σύγχρονη πλευρά της Ρόδου καταλήγοντας στο λιμάνι, όπου πάνω σε δυο ψηλές κολώνες, βρίσκονται τα σύμβολα του νησιού: ο έλαφος και η ελαφίνα, ενώ στην άκρη του μόλου του λιμανιού υψώνεται το μικρό φρούριο του Αγίου Νικολάου.
Σαντορίνη
Στην Σαντορίνη έχω πάει μόνο αεροπορικώς και πάντα μου έλεγαν πόσο εντυπωσιακό θέαμα είναι την ώρα που μπαίνει το πλοίο στον κόλπο της Καλντέρας. Επτά το πρωί και βρισκόμουν ήδη στο κατάστρωμα, όπου με έκπληξη διαπίστωσα ότι το ίδιο έκαναν και άλλοι. Πλησιάζαμε την Σαντορίνη και δεξιά μας άρχισε να φαίνεται το Ακρωτήρι. Το πλοίο άρχισε να στρίβει και να εισέρχεται στον κόλπο. Αριστερά μας το ηφαίστειο, στην κορυφή στο βάθος τα Φηρά και γύρω γύρω ένα άγριο σκηνικό που κανένας ταξιδιώτης δεν μπορεί να φανταστεί την ομορφιά που θα αντικρίσει ανεβαίνοντας επάνω. Η αποβίβασή μας στην Σαντορίνη πραγματοποιήθηκε με τις τοπικές λέμβους. Από το παλιό λιμάνι με το τελεφερίκ ανεβήκαμε στα Φηρά και ένας πρωινός καφές στο χείλος της καλντέρας, με τη μοναδική, πανοραμική θέα ήταν απαραίτητος. Στη συνέχεια πήραμε το αυτοκίνητο που είχαμε νοικιάσει και ενώ διασχίσαμε τα Φηρά και τα μικρά παραδοσιακά χωριά Φηροστεφάνι και Ημεροβίγλι φτάσαμε στην Οία, το στολίδι της Σαντορίνης.
Την Οία την αγαπώ! Τι μπορεί να συγκριθεί με αυτή τη σπάνια αρχιτεκτονική, τη συγκλονιστική θέα και τα μοναδικά ηλιοβασιλέματα; Προσωπικά πιστεύω είναι μέρος που πρέπει να πας, τουλάχιστον μια φορά στη ζωή σου! Οι γονείς μου δεν είχαν πάει ποτέ στην Σαντορίνη και πριν μερικά χρόνια τους είχα κάνει δώρο ένα ταξίδι εκεί. Θυμάμαι γύρισαν μαγεμένοι! Το προηγούμενο βράδυ πριν φτάσουμε στη Σαντορίνη μίλησα με τον μπαμπά μου και του είπα ότι το πρωί θα είμαι στην Οία. Χαρούμενος που θα βρισκόμουν εκεί και με μεγάλη συγκίνηση στη φωνή μου είπε για άλλη μια φορά, πόσο πολύ με ευγνωμονεί που είχε την ευτυχία, να έχει δει και να θαυμάσει με τα μάτια του αυτή την σπάνια ομορφιά.
Μετά από ατελείωτες βόλτες στα σοκάκια της Οίας και παραδομένη στην ένταση των αντιθέσεων, μία στάση για μεσημεριανό, απολαμβάνοντας ένα παγωμένο ποτήρι σαντορινιό κρασί με θέα τις λιτές κυκλαδίτικες γραμμές, που σβήνουν μέσα στο μπλε του Αιγαίου ήταν από τις καλύτερες στιγμές.
Επόμενη στάση η παραλία Καμάρι, με την ηφαιστειακή γη να δημιουργεί αθάνατα έργα τέχνης. Οργανωμένη παραλία με πολλά beach bar, εστιατόρια, ιδανική για δροσερές βουτιές στο νησί. Έτσι, δεν έχασα στιγμή και αμέσως βρέθηκα στα βαθιά μπλε νερά της θάλασσας, τα οποία σε τέλεια αντίθεση με την μαύρη ηφαιστειακή άμμο, δημιουργούσαν ένα φανταστικό σκηνικό. Επέστρεψα στην αναπαυτική ξαπλώστρα μου, πήρα μια γουλιά από τον καφέ μου και σκεφτόμουν πόσο εκρηκτικά γοητευτικό είναι τελικά αυτό το νησί.
Αργά το απόγευμα επιστρέψαμε στα Φηρά για το καθιερωμένο sunset cocktail, πριν αποχαιρετήσουμε τη Σαντορίνη. Και εκεί στο χείλος της Καλντέρας, καθώς ο χρυσοκόκκινος ήλιος έδυε στη θάλασσα του Αιγαίου και ενώ τα χρώματα άλλαζαν από κόκκινο σε κίτρινο, πορτοκαλί και μωβ, αντανακλώντας το φως στη θάλασσα και τα γύρω νησιά, κοιτούσα γύρω μου και η Σαντορίνη έμοιαζε σαν μια τεράστια καρτ ποστάλ.
ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ ΕΝ ΠΛΩ
Και εάν αναρωτιέστε πώς πέρναγαν οι ώρες εν πλω, θα πω απλά διασκεδαστικά! Κατά την επιστροφή μας αργά τα απόγευμα από τα μέρη που επισκεπτόμασταν και μετά από σύντομη ξεκούραση, το ραντεβού δινόταν σ’ ένα από τα εστιατόρια. Και εφόσον απολαμβάναμε τις εξαιρετικές προτάσεις του σεφ με τη συνοδεία ελληνικών κρασιών, η βραδιά συνεχιζόταν στο θέατρο του πλοίου για να παρακολουθήσουμε το πρόγραμμα ψυχαγωγίας από το Cirque Fantastic. Ο εντυπωσιακός θίασος τσίρκου με καλλιτέχνες και ακροβάτες, παρουσίαζε κάθε βράδυ μια θεαματική παράσταση, όπου τα διασκεδαστικά τους νούμερα ζωντάνευαν τη μαγεία του τσίρκου μπροστά στα μάτια μας. Η βραδιές βέβαια δεν έκλειναν εκεί. Το καζίνο ήταν μια εναλλακτική για όσους επιθυμούσαν να δοκιμάσουν την τύχη τους, ενώ στα διάφορα σαλόνια δίνονταν συναυλίες και στο τελευταίο κατάστρωμα, στη Disco ο dj Alberto ξεσήκωνε τον κόσμο με τους μουσικές του.
Covid-19 Υγειονομικά Πρωτόκολλα
Καθ’ όλη τη διάρκεια της κρουαζιέρας ένιωθα ότι η προστασία και η υγεία μας ήταν μεγάλη προτεραιότητα της Celestyal. Συνεχώς εφαρμόζονταν μέτρα από όλο το πλήρωμα, για να μας διασφαλίσουν σιγουριά και εμπιστοσύνη. Βέβαια και σε εμάς, ενώ όλοι παρουσιάσαμε αρνητικό τεστ PCR, κατά την επιβίβασή μας έγινε και rapid test. Επίσης, μας δόθηκε ένας μικρός πομπός που τον είχαμε πάντα μαζί μας, που σε περίπτωση κρούσματος θα μας ενημέρωναν εάν είχαμε έρθει σε επαφή με το συγκεκριμένο άτομο. Καθημερινά κάναμε ανέπαφη θερμική εξέταση και φυσικά εντός του πλοίου όλοι ήμασταν με μάσκες.
Ευχαριστίες
Κλείνοντας, θα ήθελα να ευχαριστήσω την One Whole για την πρόσκληση και την Celestyal Cruises που με είχε κοντά της σε αυτή την κρουαζιέρα, καθώς βίωσα μια ξεχωριστή εμπειρία στα ελληνικά νησιά μας! Ήταν τόσο μαγικό όλο αυτό, με τις εικόνες και το απίστευτο φυσικό τοπίο να εναλλάσσονται από μέρα σε μέρα, που ένιωσα σα να ταξίδευα για καιρό!
