Ο αρχιτέκτονας Lee Skolnick και ο σχεδιαστής Steven Volpe συνεργάζονται για να μετατρέψουν ένα παραδοσιακό σπίτι της Νέας Υόρκης σε μια σύγχρονη όαση.
Κοιτάζοντας το από το δρόμο, αυτό το κομψό σπίτι από τούβλα του 19ου αιώνα, στο ιστορικό Greenwich Village της Νέας Υόρκης, δεν διαφέρει σε τίποτα από τα γειτονικά του. Όταν όμως εισέρχεται κανείς από την κύρια είσοδο και μπαίνοντας προς το εσωτερικό κατακλύζεται από ένα άπλετο φως, συνειδητοποιεί πως διαφέρει αρκετά από τα παραδοσιακά σπίτια της περιοχής. Αυτό ακριβώς ζητούσαν οι ιδιοκτήτες, όταν προσέλαβαν τον αρχιτέκτονα της Νέας Υόρκης Lee Skolnick και τον σχεδιαστή του AD100 studio Steven Volpe, για να μετατρέψουν το παραδοσιακό εσωτερικό σε κάτι πολύ πιο μοντέρνο.
Οι ιδιοκτήτες είπαν τόσο στον Skolnick όσο και στον Volpe ότι ήθελαν “μια αστική όαση, ένα μέρος ησυχίας και ανάπαυσης.” Επιπλέον, ήθελαν το σπίτι να είναι ανοιχτό στη θέα των γειτονικών κήπων, ένα ιδιαίτερα ευχάριστο χαρακτηριστικό της περιοχής. Έχοντας σχεδιάσει σπίτια τόσο για καλλιτέχνες όσο και για συλλέκτες, ο αρχιτέκτονας απάντησε με ένα σχέδιο που αποκαλεί «κάθετη σοφίτα» και «ελαφρύ βιομηχανικό».
Ο Skolnick, παρομοιάζει τους επιμέρους ορόφους – δύο εκ των οποίων καταλήγουν σε ημιώροφους – με “δίσκους” που περιβάλλονται από φως, το οποίο κατεβαίνει από την κορυφή της σκάλας του πενταόροφου σπιτιού στον πρώτο όροφο. Η πίσω γυάλινη πρόσοψη φωτίζει επίσης το χαμηλότερο επίπεδο, με την ανοιχτή κουζίνα και την κύρια τραπεζαρία να βλέπει απευθείας σε μια δεντρόφυτη αυλή.
Η εταιρία του Volpe είναι γνωστή για εκλεπτυσμένους εσωτερικούς χώρους, που συνδυάζουν μοντέρνα κομμάτια του 20ου αιώνα και αντίκες με διακριτικό, κομψό και αρμονικό τρόπο. Έτσι, για την επιλογή της διακόσμησης ενορχήστρωσαν ένα επιμελημένο μείγμα επίπλων από εικόνες, όπως οι Jean-Michel Frank, Eyre de Lanux και Madeleine Castaing, και κομμάτια από γνωστούς σύγχρονους σχεδιαστές, όπως ο Pierre Charpin, ο Martin Szekely, ο Ronan και Erwan Bouroullec. Απαντώντας στην επιθυμία των ιδιοκτητών για «ανοιχτούς χώρους, πολύ φως και έμφαση σε τόνους λευκών και πολυτελών υφών», εξηγεί ο Volpe, «προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε δωμάτια που είναι μοντέρνα, αλλά όχι κρύα.»
Το διώροφο σαλόνι είναι το επίκεντρο του σπιτιού. Εκτείνεται από μπροστά προς τα πίσω, καταλήγει σε ημιώροφο που βλέπει στην κουζίνα-τραπεζαρία και έξω στον πίσω κήπο. Σε αυτόν τον χώρο, με τα δρύινα δάπεδα και τους λευκούς τοίχους του, οι διακοσμητές χρησιμοποίησαν ανοιχτόχρωμα, ουδέτερα και πολυτελή υφάσματα, μερικά από αυτά ειδικά κατασκευασμένα από τον υφαντουργό Tara Chapas. «Το σπίτι έχει να κάνει με τις λεπτομέρειες και τον τρόπο με τον οποίο τα υλικά ενώνονται», σημειώνει ο Skolnick, και αυτό είναι εμφανές σε στοιχεία όπως τα δρύινα πέλματα της σκάλας, τα οποία φαίνονται σα να επιπλέουν.
Μια σειρά από σκάλες οδηγούν από την τραπεζαρία και το σαλόνι του ημιώροφου, ένα επίπεδο πιο πάνω, όπου βρίσκεται και το κυρίως υπνοδωμάτιο. Με ζεστές γήινες αποχρώσεις και ανοιχτή την μία πλευρά στο πράσινο του κήπο, βλέπουμε κανόνες της παραδοσιακής ιαπωνικής αρχιτεκτονικής να πλαισιώνουν επιδέξια τις απόψεις της φύσης. Το δωμάτιο διαθέτει ένα κατά παραγγελία κρεβάτι, κομοδίνα από τον Γάλλο σχεδιαστή François Bauchet και γκαρνταρόμπα με πόρτες από ξύλο οξιάς και ειδικές σκαλιστές χειρολαβές, σχεδιασμένες να μοιάζουν με δέρμα. Για το μπάνιο ο Volpe σχεδίασε μαρμάρινο νιπτήρα και διάτρητο μαρμάρινο τοίχο πίσω από αυτό, στον οποίο κρέμεται ένας καθρέφτης από τον Charpin.
Στον επάνω όροφο, βρίσκεται το γραφείο, εξοπλισμένο με ένα διπλό γραφείο που σχεδιάστηκε από το στούντιο του Volpe σε ατσάλι, ενώ βλέπει απευθείας στα δέντρα του κήπου. Τέλος, ενδιαφέρον έχει η βεράντα του τελευταίου ορόφου, με τις μοντέρνες ξαπλώστρες, δίνοντας την ευκαιρία στους ιδιοκτήτες να απολαμβάνουν το ζεστό ήλιο της Νέας Υόρκης.
via www.architecturaldigest.com
